Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει, αλλά κόκκαλα τσακίζει!

Γράφει η Αγγελική Ναθαναηλίδου

Η γλώσσα είναι ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων. Τα λόγια που επιλέγουν οι γονείς να χρησιμοποιήσουν στα παιδιά, μικρά και μεγάλα, επηρεάζει το πως βλέπουν τον κόσμο γύρω τους, τον εαυτό τους αλλά και συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τoυς.

Οι άνθρωποι μιμούνται και ενστερνίζονται τους τρόπους και τις αξίες που μαθαίνουν από τα πρότυπά τους στην παιδική ηλικία, τους γονείς. Πως να μιλήσετε όμως στους μικρούς ήρωές σας όταν δεν ακούνε; Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!

Συμβουλές για να γίνει η ζωή σας πιο εύκολη:

Πριν ξεκινήσετε να μιλάτε στο παιδί σας χρειάζεται να του έχετε τραβήξει την προσοχή φωνάζοντάς το με το όνομά του. Όταν σταματήσει με την ασχολία του εκείνη την στιγμή και γυρίσει να σας κοιτάξει,μπορείτε να του πείτε τι θέλετε. Είναι απαραίτητο να κοιτάει ο ένας τον άλλον. Αν το παιδί σας είναι μικρό γονατίστε για να μπορεί να σας κοιτάει στα μάτια και μιλήστε του.
Μην χρησιμοποιείτε λέξεις που μπορεί να βλάψουν το παιδί. Αντί να του πείτε τι δεν μπορεί να κάνει (το οποίο καταγράφεται στο μυαλό του), προτιμήστε να του υπενθυμίζετε τι μπορεί. Αντί να υποβάλετε μία απαγόρευση π.χ. «δεν τρέχουμε μέσα στο σπίτι», καλύτερα να προτρέψετε το παιδί ότι «μέσα στο σπίτι περπατάμε».

Μην το βομβαρδίζετε με τον όρο καλό παιδί και προπαντός μην χρησιμοποιήσετε το «είσαι κακό παιδί». Κάνετε το παιδί να νιώθει άχρηστο. Προσπαθήστε να λέτε τα θετικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς , για παράδειγμα «μάζεψες πολύ ωραία το δωμάτιό σου». Έτσι ενδυναμώνεται την αυτοπεποίθησή του και ενθαρρύνεται την θετική συμπεριφορά του παιδιού σας.

Μην φωνάζετε καθώς μιλάτε στο παιδί, το αποτέλεσμα είναι κάποια στιγμή να σας αγνοήσει και να μην ακούει τίποτα από αυτά που λέτε. Όσο δύσκολο κι αν είναι, ειδικά όταν υπάρχει ένταση και από τις δύο πλευρές, περιμένετε να ηρεμήσετε. Για παράδειγμα, αντί να του πείτε: «Σταμάτα αμέσως να κλαις», πείτε: «Πες μου γιατί κλαις… Ας το συζητήσουμε». Έπειτα ακούστε, μιλήστε ήρεμα και εξηγήστε του απλά και όμορφα, για να γίνετε κατανοητοί. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα φωνάξετε ποτέ, είναι αναπόφευκτο. Ίσα ίσα, όταν ένας γονιός φωνάζει σπάνια, το παιδί θα τον ακούσει, γιατί δεν θα έχει συνηθίσει τέτοια συμπεριφορά. Επίσης, δείχνετε τον απαραίτητο σεβασμό και του μαθαίνετε να σέβεται κι αυτό τους γύρω τους.

Αποφύγετε την «εύκολη λύση» για το παιδί. Αυτό που κλαίει ή δείχνει τι θέλει κι οι γονείς του παρέχουν ό,τι επιθυμεί. Εν αγνοία σας παροτρύνετε αυτή την συμπεριφορά και το παιδί θα το κάνει ξανά και ξανά με σκοπό να παίρνει αυτό που θέλει, ό,τι και να είναι αυτό. Μπορείτε να βάλετε μία προϋπόθεση αντί να του δώσετε στο πιάτο την επιθυμία του. Αν ,για παράδειγμα, θέλει να φάει γλειφιτζούρι, πείτε του ότι θα το έχει όταν μαζέψει τα παιχνίδια του.

Μία έξυπνη πρόταση για να φροντίζει τα πράγματά του και να κατανοήσει γενικούς κανόνες του σπιτιού είναι να του προτείνετε εναλλακτικές λύσεις για να αποφεύγετε συνεχώς τις απαγορεύσεις. 
Καλό είναι να αφήνετε το παιδί ελεύθερο για να βρει τι του αρέσει να παίζει. Αποφύγετε τους περιορισμούς επειδή φοβάστε μη λερώσει ή χρειαστεί να μαζέψετε μετά. Βάλτε όμως, σαν όρο να μαζεύει στο τέλος του παιχνιδιού ή του φαγητού τα πράγματά που χρησιμοποίησε για να καταλάβει ότι έληξε.

Ακούστε τα παιδιά σας κοιτώντας τα στα μάτια. Είναι πολύ σημαντικό να τα αφήνετε να ολοκληρώνουν την σκέψη τους. Καλό είναι να είστε ουσιαστικά εκεί. Μην κάνετε παράλληλα κι άλλα πράγματα όταν συζητάτε.

Τα λόγια που λέμε καθημερινά παίζουν μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία τη δική μας και των γύρων μας. Πόσες φορές έχουμε στεναχωρηθεί για λόγια που ειπώθηκαν προς εμάς ή που είπαμε κι εμείς με τη σειρά μας; Οι περισσότεροι θυμόμαστε πράγματα που μας είπαν όταν ήμασταν μικροί οι γονείς μας και μας στιγμάτισαν, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Όποια ηλικία κι αν διανύουμε, επηρεαζόμαστε από αυτά που λέει ο περίγυρος μας, αλλά και αυτά που λέμε εμείς στον εαυτό μας. Οι λέξεις έχουν δύναμη και καλό είναι να μην τις υποτιμάμε. Ας κρατήσουμε λοιπόν τα θετικά. Και ως η γενιά που φροντίζει την επόμενη που θα έρθει, ας μην επαναλάβουμε τα λάθη των γονιών μας.

Αλλάζουμε λεξιλόγιο, αλλάζουμε ψυχολογία.

Αγγελική Ναθαναηλίδου